Ben je een CPO, dan moeten de handen uit de mouwen want zoveel te doen, te regelen, af te stemmen, te controleren, te beslissen… Maar nu de bouw aan de Bergstraat goed op dreef lijkt, is er eindelijk tijd voor meer, voor leuke dingen en sociale activiteiten. Om elkaar als groep én om Goirle beter te leren kennen. Zaterdag 29 maart deelde Niek Schenning een berg Goôlse Geheimen met ons toekomstige Havephofbewoners. Een verrassende rondleiding – zelfs voor echte Goirlenaren – die we afsloten met een gezellige lunch.
Hemelwerk
De wandeling zelf is eigenlijk zo gedaan. Want beginnend bij het Jan van Besouw, naar de Kloosterstraat, Bergstraat, Watermolenstraat, deels door de tuin van Huize Anna, op naar het Kerklaantje, de Kerkstraat, Molenstraat, Emmastraat en het Oranjeplein om bij de Hovel te eindigen, beloop je binnen een twintig minuten. Maar niet als je om de honderd meter tekst en uitleg krijgt.
Neem de beeldhouw- danwel kunstwerken. Zoals de Ballefrutter. Ooit frutten de arme Goôlse boeren in de wintermaanden kleine kaatsenballetjes in elkaar voor de rijke Europese elite. Toen een mooie bijverdienste, tegenwoordig de geuzennaam tijdens carnaval. Van geheel andere orde is het Hemelwerk op het Oranjeplein, de gouden Irene Wust, het ‘dankbare’ Mariabeeld of het weefgetouw dat niet mag ontbreken in een dorp dat jarenlang van textiel aan elkaar hing.
Struikelsteentjes
Van Puijenbroek – op z’n Goôls ‘de Puij’ – heeft nauwelijks nog geheimen voor ons Havephoffers, maar vlak ook Van Besouw niet uit. Het terrein van deze voormalige tapijtenfabrikant is inmiddels een strakke nieuwbouwwijk, ten oosten van ons Land van Anna. En wat te denken van Van Lisdonk? Ooit een grote jongen en dito familie. Nu bijna vergeten, ware het niet dat Huize Stella – genoemd naar de Oosteuropese geliefde van Frits van Lisdonk – nog altijd staat te pronken aan de Kloosterstraat. Een stukje verderop, aan de overkant van de Bergstraat herinnert een lieflijk pand aan de vrouw van Eduard van Puijenbroek: Huize Anna.
Maar dan de Bergstraat zelf. Lang verbaasden we ons over die naam: hoezo berg? Nu weten we het. Er lag een heuvel maar die werd afgegraven toen de kerk moest gebouwd zodat deze naar een hoger niveau kon worden getild. Een kerk overigens met misbaksels [zwartgeblakerde stenen bij de zij-ingang], een verplaatst middenschip en een in elkaar gestorte toren. Dat laatste gebeurde aan het einde van de Tweede Wereldoorlog toen Goirle in het schootsveld lag. Over de oorlog gesproken… In de Emmastraat gedenken een plaquette en vijf struikelsteentjes aan de Joodse familie Dasché die hier is weggevoerd.
Na twee uur zijn we veel wijzer geworden. Weten we bovendien dat Goirle zijn naam dankt aan ‘Goor’ en ‘Loo’, een nederzetting tussen het moeras [goor] van de Leije en de bossen [loo] richting Tilburg. Gezien de grafheuvels op de Regte Heide, de Romeinse resten bij de Boschkens en de meanderende Leije, een oeroud dorp. En daar gaan wij dan wonen. Wow!
Dit bericht delen op social media?
Dat kan via onderstaande buttons.