Ze telt binnenkort 75 lentes, woont in Goirle en is voorzitter van de CPO die Havephof aan de Bergstraat ontwikkelt. Ze ziet ernaar uit om er eind 2024, begin 2025 te gaan wonen, terwijl ze eigenlijk helemaal niet wilde verhuizen. En toch…
Mijn ogen glinsterden toen ik ervan hoorde
Wat is je naam, leeftijd en betrokkenheid bij Havephof?
Ik ben Ine, 74 jaar, woon in Goirle en ben als voorzitter van de vereniging intensief betrokken bij de CPO ‘Voor elkaar Met elkaar’, de officiële naam van Havephof. Nog niet zo lang hoor. Eigenlijk was ik helemaal niet bezig met een andere woonplek, was pas zes jaar geleden uit de Achterhoek naar Goirle verhuisd, naar een fijn hofje waar buren elkaar nog zien. Geen enkele reden om te verkassen…
Wanneer en hoe ben je hier beland?
Via mijn zus hoorde ik in het voorjaar van 2022 van dit wooninitiatief. Direct was ik geïnteresseerd. Het deed me denken aan een halve eeuw geleden, aan wilde plannen om samen met vrienden en vriendinnen te gaan wonen in een leegstaand klooster of in een oude fabriek. Weliswaar is het nu anders dan toen maar mijn ogen glinsterden toen mijn zus erover vertelde.
Wat trok je in het initiatief aan en had je ook twijfels?
Ik ging kennismaken en was direct enthousiast. Geen twijfels, geen aarzelingen. Bijzonder en fijn dat dit nog op mijn pad mocht komen. En ik kon direct aan de slag: bijdragen aan de verwezenlijking van dit project. Ben iemand die graag samen met anderen iets voor elkaar krijgt. Vind zowel het proces als het resultaat boeiend. Met ondersteuning van Kilimanjaro en met drie bestuurders plus een aantal vroege leden kon onze reis beginnen. Uitdagingen genoeg voor dit kleine wooninitiatief als onderdeel van het Land van Anne, een nieuwe omgeving met veel huizen en appartementen.
Welke woorden passen volgens jou bij dit project?
Op een prachtplek aan de zuidrand van Goirle, dicht bij de natuur en het centrum. Maar zeker net zo belangrijk of nog belangrijker: verbinding, samen, eigen regie, ondersteunen, delen en privacy. De kunst zal zijn om voor eenieder de balans te vinden. Niet alleen straks, ook nu. Geregeld zijn we met elkaar in gesprek over ieders verwachtingen, wat we samen willen doen en wat niet, waar de grenzen liggen van elkaar helpen en voor elkaar zorgen. Steeds blijken er verschillen – natuurlijk – maar we willen allemaal een bijdrage leveren. En daar gaat het om.
Wanneer kun je beter niet aan dit project meedoen en wanneer wel?
Als je liever solitair leeft, alleen van de geraniums wilt genieten, wacht tot iemand iets doet, word je hier niet gelukkig. Kijk ik naar mezelf, dan wil ik met gelijkgestemden een woonplek realiseren waar je jezelf kunt zijn en gerespecteerd wordt om wie je bent.
Wat kom je brengen en wat kom je halen?
Wat ik wil brengen is me wel duidelijk. Ik kom uit de zorg en zorg nog altijd graag voor anderen. Dat kan van alles zijn en is afhankelijk wat er gevraagd wordt. Denk aan een praatje, een boodschap, helpen bij activiteiten, ondersteunen en zorgen… tot een bepaalde grens. Verder vind ik het leuk om bij te dragen aan de CPO, straks aan de VvE en de bewonersvereniging. Meebesturen, meepraten in een commissie of meedoen in de tuin of bij activiteiten. Wat ik wil halen, is op de eerste plaats een fijne woonsfeer en verbreding van mijn netwerk. Ik hoop dat ik op medebewoners kan terugvallen als ik ziek ben en een beetje hulp nodig heb. Maar vooral wens ik ons een gezond en gezellig klimaat toe waar we met veel plezier toeven.
Zie je beren op je weg en (zo ja welke) of heb je er alle vertrouwen in (en zo ja, wat is de sleutel tot succes)?
Zal het allemaal voorspoedig lopen? Vast niet, we gaan beren tegenkomen. Dan denk ik allereerst aan beren van buiten. Een tijdpad dat langer duurt, perikelen in de bouw, noodzakelijke wijzigingen door overheidsbemoeienis, een aarzelende hypotheekverstrekker enzovoort. En de beren van binnen? Uiteraard zullen er binnen de vereniging verschillen van inzicht ontstaan, irritaties opspelen, gedrag van deze of gene waar een ander zich aan stoort. Maar op mijn leeftijd kan ik zeggen dat de soep bijna nooit zo heet gegeten wordt en verschillen bijna altijd overbrugbaar zijn. Ik geloof dat de sleutel van succes dialoog is, respect voor elkaar, de ander iets gunnen en soms zelfs je eigen belang opzijzetten. Kortom: eerst geven, dan nemen. Ja, met zo’n sleutel heb ik er alle vertrouwen in.
Wanneer is Havephof geslaagd en wat is daarvoor (nog) nodig?
Eigenlijk is Havephof al geslaagd. Hulde aan de voorbereidingsgroep die in 2015 begon en met veel geduld en doorzettingsvermogen volhield. Daardoor kunnen we in de herfst van dit jaar beginnen met bouwen. Nu is het zaak om alle wooneenheden vol te krijgen. Komt vast goed maar ik roep wel iedereen met interesse op, om zich aan te melden. Hoe eerder je aanhaakt, hoe meer inbreng.
Als eind 2024 de bouw klaar is, wens ik Havephof toe dat de bewoners er gelukkig leven. Dat er een diverse groep mensen woont: jong, oud, singles, echtparen, alle kleuren van de regenboog. Dat senioren niet overgeplaatst hoeven te worden naar een instelling. Dat alleengaanden er weliswaar alleen wonen maar zich niet alleen voelen. Dat er mensen op de wachtlijst staan omdat Havephof goed bekend staat en dat we ook van betekenis zijn voor mensen in de wijk. Als wij het goed doen en de meerwaarde bewijzen, verwacht ik dat er vergelijkbare projecten in Goirle en omgeving verrijzen. Want ja, het wordt pijnlijk duidelijk dat de zorg steeds schaarser wordt, tegelijkertijd werkt het helend als je iets voor en met elkaar doet.
Aan wie geef je de vragen door?
Aan Kitty van Kilimanjaro.
Dit bericht delen op social media?
Dat kan via onderstaande buttons.