De een keert vrijwel terug naar haar geboortegrond, de ander voelt zich thuis in het dorp waar hij ooit als import-bruidegom binnenkwam. Inmiddels tellen de jaren, dus zochten ze een gemakkelijkere woonruimte. En toen ontdekten ze tijdens hun online-speurtocht Havephof. Een CPO? Nog nooit van gehoord. Bij de kennismaking echter voelden ze blij verrast, zelfs snel thuis. Misschien ook omdat het concept hen herinnert aan hun jeugd, toen je nog wist wie er naast je woonde, je een praatje maakte, je op elkaar lette.
Net als vroeger
Wat is jullie naam, leeftijd en betrokkenheid bij Havephof?
Wij zijn Hanny en Marcel, 76 en 78 jaar. Sinds kort de trotse eigenaars van het mooie hoekappartement aan de Bergstraat.
Wanneer en hoe ben je bij hier beland?
Gezien onze leeftijd waren we het er al een tijdje over eens om maar naar een appartement in Goirle te gaan om zien. Je kent het wel… Elke keer twee trappen op om de was te doen of om te controleren of de machine klaar is. Het bijhouden van het grote huis en dito tuin. Op zichzelf stelt het niet zo veel voor, we zijn er immers al jaren aan gewend maar tel je alles op, dan worden sommige dingen op den duur toch bezwaarlijk.
Eigenlijk zijn wij per ongeluk bij Havephof beland. We keken rond op internet en kwamen deze CPO tegen. Het zei ons verder niks maar het appartement was aantrekkelijk en betaalbaar. Dat was onze eerste kennismaking. Waarschijnlijk geheel anders dan mensen die bewust voor een CPO kiezen. Maar toen we ons erin verdiepten, werden we steeds enthousiaster. We ontmoetten onze toekomstige mede-bewoners. Dat was fijn. Nu zijn we blij met de totale opzet en voelen ons steeds meer één met het geheel.
Wat trok je erin aan en had je ook twijfels [welke dan]?
Aanvankelijk de locatie. Hanny is geboren aan de Bergstraat. In de boerderij recht tegenover Huize Anna. Dat ons appartement in Goirle moest liggen, was overduidelijk, maar qua plek hadden we geen prettigere kunnen wensen. Hanny heeft lang als gezinsverzorgster gewerkt en is ook daardoor geïntegreerd in de Goirlese gemeenschap. Marcel is import: tot mijn 16e woonde ik in Twente, toen kreeg mijn vader een betere baan in Tilburg en verhuisde het hele gezin mee. Dat was in 1962. Na ons trouwen toog ik naar Goirle.
Geen twijfels?
Geen moment. We zagen er tegenop om in een groot en onpersoonlijk appartementencomplex te moeten eindigen terwijl je amper weet wie je buren zijn. Havephof is voor ons een beetje terug naar onze jeugd toen je nog gewoon bij iedereen kon aankloppen, een praatje maakte. Ja, deels als vroeger. En voor ons een lot uit de loterij. Enige nadeel is dat we betrekkelijk laat zijn ingestapt en er al veel vastlag. Eerder was Havephof aan onze aandacht ontsnapt, dachten we er niet aan, zochten we er niet op.
Welke vijf woorden passen volgens jou precies bij dit project?
Samenhorigheid, persoonlijk contact, thuis, nostalgie, [buren]hulp kunnen krijgen als het nodig is.
Wanneer is Havephof geslaagd en wat is daarvoor [nog] nodig?
Volgens ons is het voor het grootste deel al geslaagd. Het doet erg plezierig aan bij een groep te behoren die een aantal dingen hetzelfde hoopt te beleven. Bij sommigen zal er vriendschap uit voortkomen. Wij weten zeker dat we een goede keuze hebben gemaakt. Dan zeggen we met trots tegen elkaar: “Ik ben een boffer, ik ben een Havephoffer.”
Aan wie geef je de vragen door?
Roel van appartement 10.
Dit bericht delen op social media?
Dat kan via onderstaande buttons.